اثربخشی درمان مبتنی بر پردازش هیجانی بر اختلال وسواسی-اجباری

اختلال وسواسی- اجباری یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی محسوب می شود که سالیانه تعداد زیادی از افرادی را تحت تأثیر قرار داده به نحوی که شیوع آن را بین2 الی 3 درصد برآورد نموده اند. یکی از معمول ترین رواندرمانی ها برای ocd درمان شناختی-رفتاری و رویارویی و جلوگیری از پاسخ است. اما برخی از مطالعات نشان می دهند که رویارویی با موقعیت های اضطرابی، در کاهش وسواس ها تاثیر چندانی ندارد محققان در تبیین عدم موفقیت روش رویارویی در کاهش وسواس ها به نقش اجتناب شناختی، افسردگی بیماران، و عقاید بیش بها داده تاکید نموده اند که مانع بزرگی در وقوع پردازش هیجانی قلمداد می شوند. مبتنی بریافته ها و تبیین های به عمل آمده در خصوص مکانیزم های توجیه کننده درمان اختلال وسواس، نیاز به پژوهش در این حوزه ضروری به نظر می-رسد. هدف این پژوهش اثربخشی درمان مبتنی بر پردازش هیجانی بر اختلال وسواسی-اجباری است. در یک بررسی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه، فرایند درمان بر روی 6 آزمودنی (2نفرگروه شستشو، 2 نفروارسی، 2 نفرشک و تردید) انجام شد آزمودنی ها در مرحله پیش از درمان (خط پایه) و در طی جلسات درمان پرسشنامه وسواسی-اجباری مادزلی (moci) و در دوره پیگیری یکماه تکمیل کردند. نمره های آزمودنی ها در کلیه زیرگروه هادر مرحله پس از درمان نسبت به مرحله قبل از درمان کاهش نشان دادند. نتیجه ای که می توان استنباط کرد این است که رویکرد درمانی مبتنی بر پردازش هیجانی در کاهش شدت علایم اختلال وسواس و زیر گروه های آن اثربخش بوده است.